کاظم معتمدنژاد، از بنیانگذاران و استادان رشته ارتباطات و روزنامه‌نگاری ایران، در ۷۹ سالگی در تهران درگذشت.

او در جوانی پس از ورود به عرصه مطبوعات و دریافت بورسیه برای تحصیل در پاریس، موفق به دریافت مدرک دکترای حقوق و علوم سیاسی و دکترای تخصصی از انستیتو مطبوعات و علوم نظری دانشگاه پاریس شد.

کاظم معتمدنژاد در سال‌های ۳۶ تا ۴۰ عضو هیئت تحریریه روزنامه کیهان بود و در سال‌های دهه ۵۰ شمسی در دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی، معاونت و سپس ریاست دانشکده را بر عهده‏‌ گرفت.

او پس از انقلاب ایران و تعطیلی دانشگاه ها، به پاریس رفت ولی در سال ۶۸ بار دیگر به ایران بازگشت و به فعالیت دانشگاهی و مطبوعاتی ادامه داد. او در تاسیس موسسه ها و دوره های آموزشی فراوانی چون موسسه عالی مطبوعات و روابط عمومی، دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی و تاسیس دوره های فوق لیسانس و دکترای این دانشکده نقش مهمی داشت.

آقای معتمدنژاد تا هنگام بازنشستگی استاد دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی باقی ماند.

او که در سال تحصیلی ۷۴-۷۳ استاد نمونه دانشگاه های ایران معرفی شده بود، کتاب های متعددی در زمینه روزنامه نگاری، رسانه و ارتباطات نوشته بود که از مهم ترین آنها می توان به "روزنامه‌نگاری" (با همکاری ابوالقاسم منصفی)، اشاره کرد.

آقای معتمدنژاد در گفتگویی با خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) در سال ۹۰ گفته بود: "براساس نظر سازمان ملل باید تیراژ مطبوعات ایران ۷.۴ میلیون نسخه در روز باشد، در حالی که این عدد در ایران اکنون ۱.۵ میلیون است."

او بر بهبود آموزش روزنامه‌نگاری تاکید داشت و می گفت: "این رشته مانند حرفه‌های حقوق و پزشکی یک کار تخصصی است و کسانی که در این حوزه فعالیت می‌کنند باید متخصص باشند."

از جمله آثار او می توان از کتاب ها و مقالاتی چون «حقوق مطبوعات»، «ارتباطات بین الملل»، « ارتباط جمعی غربی و انقلاب اسلامی ایران: بازنگری انتقادی نظریه های غربی توسعه بخشی ارتباطات در جهان سوم و تحقیق در پوشش خبری انقلاب اسلامی ایران در وسایل ارتباط جمعی غرب»، « ارتباطات در خدمت انسان ها: برنامه بزرگ یونسکو برای سال های ۱۹۸۴-۸۵»، «ارتباطات و وسایل ارتباطی»، «حقوق ارتباط جمعی»، «روزنامه نگاری»، «روزنامه نگاری: با فصلی جدید در بازنگری روزنامه نگاری معاصر»، « روش تحقیق در محتوای مطبوعات: با کلیاتی درباره تجزیه و تحلیل در ارتباطات جمعی»، «روش مطالعه و بررسی مطبوعات»، «کتابشناسی ارتباطات جمعی در جهان سوم»، «ماکت سازی و صفحه بندی»، «مصاحبه و رپورتاژ»، «مطالعات و تحقیقات انتقادی در ارتباطات اجتماعی»، «مطالعات و تحقیقات انتقادی در ارتباطات اجتماعی»، «مطبوعات، تبلیغات و افکار عمومی»، «مطبوعات و وسایل خبری: ارتباطات و مطبوعات در دنیای امروز» و «وسایل ارتباط جمعی»، نام برد.